XI Warszawskie Spotkania Teatralne

13 grudnia 1975  –  22 grudnia 1975

Obejrzycie Państwo w tym roku pięć najbardziej godnych uwagi inscenizacji sezonu 1974/75. Zaprezentują je teatry Gdańska, Krakowa, Łodzi, Poznania i Wrocławia.
Charakterystyczną cechą Warszawskich Spotkań Teatralnych było zawsze preferowanie w ich repertuarze sztuk autorów polskich. Tendencja ta znalazła odbicie również w repertuarze tegorocznych Spotkań. Sztuki Nowaczyńskiego, Gombrowicza i Różewicza, w wybitnych reżyseriach Stanisława Hebanowskiego, Kazimierza Dejmka i Kazimierza Brauna staną się z pewnością podstawą do dyskusji nad rozwojem polskiej myśli teatralnej i układem odniesień tradycja – współczesność.
Ostatnie lata były w Warszawie nieustającym przeglądem krajowych osiągnięć teatralnych. Stało się to za sprawą panoramy xxx-lecia – imponującego przeglądu osiągnięć poszczególnych regionów kraju w dziedzinie kultury. Podczas panoramy zawiązały się nowe związki pomiędzy warszawskimi i pozawarszawskimi teatrami. Zaczęła łączyć je ściślejsza współpraca w dziedzinie wymiany spektakli i inscenizacji. Będziemy także mieli okazję w przyszłych latach, częściej niż dotychczas, gościć w stolicy teatry z innych województw. To wszystko powoduje, że zmienia się charakter Warszawskich Spotkań Teatralnych. Z imprezy o charakterze informującym o ogólnopolskim życiu teatralnym stają się one przeglądem teatralnych osiągnięć naszego kraju. Przeglądem, który cieszy się niespotykanym wprost zainteresowaniem stołecznej publiczności. To zainteresowanie sprawia, iż Warszawskie Spotkania Teatralne otacza rzadko spotykana atmosfera entuzjazmu i sympatii dla teatru. Jest to chyba wynik pracy teatrów polskich, które w ciągu swej trzydziestoletniej działalności nie ograniczyły się jedynie do spełniania swych artystycznych funkcji, ale także starały się zainteresowanie teatrem rozwijać, tłumaczyć jego zadania, prowokować do dyskusji i uczyć.
Mamy nadzieję, że tegoroczne Warszawskie Spotkania Teatralne wniosą dalszy wkład w integrację polskiego środowiska teatralnego, w wymianę i rozwój polskiej myśli teatralnej.

Wydział Kultury i Sztuki Urzędu m.st. Warszawy