XIX Warszawskie Spotkania Teatralne 19 stycznia 1989 – 31 stycznia 1989
Było to najmozolniejsze, jak dotąd, zadanie dla organizatorów Warszawskich
Spotkań Teatralnych: skompletowanie ich tegorocznego repertuaru.
Jest jak jest. Z teatrem polskim w 1988 roku i ze Spotkaniami, i z wyborem
pozycji zapraszanych na Spotkania. Nigdy dotąd nie było tylu różnic zdań,
kiedy omawiane były w trakcie posiedzeń poszczególne propozycje. I nigdy
dotąd spory o kolejne tytuły nie musiały się kończyć tak daleko idącymi
kompromisami. Nie możemy w tym roku użyć tradycyjnej formuły: decyzje
podjęte zostały jednomyślnie.
Dobrze to czy źle? Nie wiemy. Pewne jest, że mieliśmy kłopoty z zastosowaniem
(i rozumieniem) jednolitych kryteriów wyboru dla wszystkich
zgłaszanych przedstawień. Zasada doboru spektakli uczestniczących
w Warszawskich Spotkaniach Teatralnych jest z pozoru najprostsza z możliwych:
najlepsze przedstawienia teatrów pozawarszawskich w minionym
roku. Ale ta właśnie zasada wcale tak prosta tym razem nie była. Bo co
uznać za „najlepsze”? Świeżość poszukiwań artystycznych? Profesjonalizm
realizacyjny? Niezwykłość repertuarową? Reprezentatywność wobec
przeciętnej krajowej? Tytuły sztuk? Nazwiska reżyserów ? Tradycyjny znak
firmowy zapraszanego teatru? Zwrócenie się w stronę zespołów, które nigdy
nie uczestniczyły w Warszawskich Spotkaniach Teatralnych albo uczestniczyły
dawno temu? Sprawa nie była łatwa, ani wobec tych przedstawień,
które się w Warszawie znalazły, ani wobec tych, które zostały pominięte.
Tak samo jak nie jest łatwo postawić dziś diagnozę procesom, które
trwają właśnie w polskim życiu teatralnym. Ani jak nie jest łatwo znaleźć
jakieś jedno, proste remedium na dotkliwości jego dnia codziennego.
Piszemy o tym, rekomendując tegoroczny wybór spektakli Warszawskich
Spotkań Teatralnych, żeby uspokoić własne sumienie. A także po to, aby
powiedzieć: coś się w naszym życiu teatralnym kończy, coś się zaczyna.
W takich momentach nie ma stuprocentowych faworytów. Ani w repertuarze
Spotkań, ani w życiu teatralnym.
[Rada Artystyczna]
Przedstawienia
- Cmentarze Premiera: 22 kwietnia 1988 reż. Cywińska Izabella, Teatr Nowy, Poznań
- Dybuk Premiera: 12 marca 1988 reż. Wajda Andrzej, Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej, Kraków
- Końcówka Premiera: 19 marca 1987 reż. Zegalski Jerzy, Teatr Śląski im. Stanisława Wyspiańskiego, Katowice
- Lekcja Premiera: 28 maja 1988 reż. Lo Voi Elina, Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej, Kraków
- Mistrz i Małgorzata Premiera: 4 listopada 1993 reż. Marczewski Andrzej Maria, Teatr Polski, Bydgoszcz
- Portret Premiera: 29 stycznia 1988 reż. Jarocki Jerzy, Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej, Kraków
- Samobójca Premiera: 17 czerwca 1988 reż. Jarocki Jerzy, Teatr Współczesny im. Edmunda Wiercińskiego, Wrocław
- Wysocki ze śmiercią na ty Premiera: 21 maja 1988 reż. Nosowicz Stanisław, Teatr Bagatela im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego, Kraków