XVI Warszawskie Spotkania Teatralne

25 stycznia 1981  –  9 lutego 1981

Warszawskie Spotkania Teatralne 1981
Wszystko jest po staremu. Zmieniła się jedynie – z przyczyn organizacyjnych – data rozpoczęcia kolejnych Warszawskich Spotkań Teatralnych. Podobnie jak co roku komisja powołana przez Urząd Miasta Stołecznego Warszawy oglądała przedstawienia w teatrach całej Polski, po trosze kierując się przy wyborze trasy własnym rozeznaniem, po trosze słuchając opinii ludzi podpowiadających w słowie i na piśmie własne typy, korzystając także z imiennych zaproszeń kilku teatrów. Byliśmy w Szczecinie. Gdańsku, Poznaniu, Wrocławiu, Wałbrzychu, Opolu, Olsztynie, Łodzi, Krakowie. Jeździliśmy po kraju od wiosny, ostatnie przedstawienia oglądaliśmy już w grudniu. Padło w związku z tym raz czy dwa razy pytanie: czy zmieniać coś w Warszawskich Spotkaniach Teatralnych – skoro tak wiele zmieniło się w kraju latem 1980 roku?
Wszystko pozostało po staremu. Raz – ponieważ nic się w sposób istotny nie zmieniło w życiu teatralnym Polski, dwa – ponieważ Warszawskie Spotkania Teatralne nigdy nie miały koniunkturalnego charakteru. Zawsze, od początku, próbowały realizować jedno i to samo założenie: pokazać w stolicy najlepsze spektakle scen pozawarszawskich. Owszem, zastanawiano się, czy nie uzupełnić przeglądu głównego pokazami kilku prac teatralnych, które reprezentują mniejsze teatry, skromniejsze dokonania – ale rachunki finansowe kazały odłożyć ten pomysł na inne, bogatsze czasy. Z tego też względu ograniczono prezentację ilości przedstawień przez jeden teatr, choć i Stary Teatr z Krakowa, i krakowski Teatr im. Słowackiego, i Teatr Polski z Wrocławia mogłyby przyjechać z więcej niż jednym spektaklem. Szkoda. Ale co można na to poradzić?
Z pozycji proponowanych przez komisję zabrakło jednego ważnego przedstawienia: Uciech staropolskich Kazimierza Dejmka z Teatru Nowego w Łodzi. Dyrekcja teatru poinformowała organizatorów, że spektakl wymaga jeszcze pewnej ilości prób korekcyjnych, trzeba więc było to właśnie zaproszenie odłożyć na rok. Zamiast Uciech mamy wszakże możliwość obejrzenia innej pracy tego reżysera z tego samego teatru: Vatzlava Sławomira Mrożka – który w grudniu 1979 roku nie dojechał do Warszawy.
Tak więc styczniowo-lutowe 16. Warszawskie Spotkania Teatralne prezentują pięć przedstawień: Rewizora Gogola w reżyserii Jerzego Jarockiego (Stary Teatr w Krakowie), Vatzlava Mrożka w reżyserii Kazimierza Dejmka (Teatr Nowy w Łodzi), Amerykę według Kafki w adaptacji i reżyserii Jerzego Grzegorzewskiego (Teatr Polski we Wrocławiu), Sto rąk, sto sztyletów Żurka w reżyserii Jerzego Krasowskiego (Teatr im. Słowackiego w Krakowie), Hamlet – ironia i żałoba według Shakespeare’a, widowisko Henryka Tomaszewskiego (Teatr Pantomimy we Wrocławiu).
Mogłoby przedstawień pokazanych w Warszawie być co najmniej dwa razy tyle. Wybraliśmy te, które – naszym zdaniem – wydają się być najważniejsze z listy dwunastu, trzynastu rozważanych kandydatur.
Co by nie sądzić o teatrze polskim, pozawarszawskim w sezonie 1979/1980, jedno jest pewne: było tym razem z czego wybierać.

Jerzy Bajdor, Henryk Bieniewski, Waldemar Dąbrowski, Jerzy Koenig, Elżbieta Lechicz, Mieczysław Marszycki, Roman Szydłowski