XXXIII Warszawskie Spotkania Teatralne

18 kwietnia 2013  –  1 maja 2013

Szanowni Państwo, Warszawskie Spotkania Teatralne wracają do Teatru Dramatycznego m.st. Warszawy. Do miejsca, gdzie w 1965 roku dyrektor Mieczysław Marszycki zorganizował pierwszy przegląd najciekawszych przedstawień sezonu spoza Warszawy i nadał im luźny charakter przeglądu.
To, że Spotkaniami nie zawładnęli teatrolodzy, jurorzy i nagrody, a nobilitacją stał się sam udział w nich i opinia, jaką na ich temat wydają warszawscy teatromani i studenci (często głosując nogami), sprawiło, że stały się one najważniejszą imprezą teatralną w Polsce.
Na kolejne wst czekała cała stolica, by na Dużej Scenie (dziś im. Gustawa Holoubka) zobaczyć największe hity ze Starego Teatru, Teatru Słowackiego w Krakowie, wrocławskiego Polskiego, Jaracza czy Nowego w Łodzi. Na spektakle Swinarskiego, Jarockiego, Wajdy, Kantora, Grzegorzewskiego, Cywińskiej, Lupy, Grabowskiego, Nyczaka, Zioły, Brodeckiego czy Tomaszuka, a ostatnio Klaty, Kleczewskiej, Zadary i Strzępki.
Tak powstała legenda Spotkań, które kreują mody, wyznaczają trendy, promują twórców. Dlatego na tym festiwalu po prostu zawsze trzeba było być. Ten rodzaj obowiązku kształtował i wychowywał kolejne pokolenia inteligentów. Być może niepodobna sprostać tej legendzie. Chciałbym jednak do niej nawiązać. Chciałbym, żeby warszawiacy byli dumni, że w swoim mieście mają festiwal festiwali. Mają imprezę, na której zobaczą
tytuły, którymi żyje polski teatr. Dlatego wspólnie z kuratorami – Jackiem Rakowieckim i Markiem Waszkielem – proponujemy przegląd nie tylko najważniejszych i najciekawszych, ale także najbardziej różnorodnych spektakli teatralnych. Stąd w repertuarze tegorocznej 33. edycji i klasyka, i literatura najnowsza, i sceniczne eksperymenty. Proponujemy formułę otwartą na konwencje, nurty, polityczne stemple i nazwiska twórców, prawdziwe forum, gdzie będą mogły się ze sobą ścierać różne idee, światopoglądy i estetyki teatralne.
Chciałbym, by Warszawskie Spotkania Teatralne znów były punktem odniesienia. I dla całego środowiska teatralnego, i dla zwykłego teatralnego maniaka.

Tadeusz Słobodzianek
dyrektor Teatru Dramatycznego m.st. Warszawy